Για να δείτε τα θέματα πατήστε εδώ
Α1. Το ποίημα είναι μοντέρνο. Αποτελείται από ανομοιόμορφα στροφικά σύνολα, και ελεύθερο στίχο. Δεν υπάρχει μέτρο και ομοιοκαταληξία. (Εκτός από τα εξωτερικά-μορφικά χαρακτηριστικά, μοντέρνο είναι και το ύφος του ποιήματος, που χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και λόγο καθημερινό και αντιποιητικό. Χαρακτηριστικό απόσπασμα: "Έμοιαζε του πατέρα του η φωτογραφία. Του την γύρισα ίσια κι είδα πάλι τον αγνοούμενο με το κεφάλι κάτω". Αν προσπαθούσαμε να μεταγράψουμε το κείμενο σε πεζό, καθημερινό ύφος, θα διαπιστώναμε ότι δε θα χρειαζόταν καμιά αλλαγή. Τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν να ζητηθούν σε ερώτηση για την ένταξη του ποιήματος σε ποιητικό ρεύμα)
Α3. Ο τίτλος του ποιήματος χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό πληροφορητικότητας (είναι αποκαλυπτικός για το περιεχόμενό του). Δίνει το κεντρικό πρόσωπο του ποιήματος, το παιδί, όσο και το θέμα του, τη φωτογραφία που κρατάει και κινεί το ενδιαφέρον του ποιητή.
Β1. Δεν υπάρχει ρητή αναφορά στο ποίημα για τον τόπο. Από τις έμμεσες πληροφορίες που δίνει ο ποιητής μπορούμε να υποθέσουμε ότι το περιστατικό διαδραματίζεται σε κάποιον εξωτερικό χώρο, κάποιο δρόμο ή πλατεία, όπου έχει συγκεντρωθεί πλήθος ανθρώπων που αναζητούν τα αγνοούμενα συγγενικά τους πρόσωπα. (Ο κόσμος γύρω του πολύς, ήταν ανάμεσα σε κόσμο με συνθήματα, πινακίδες αγαπημένων, συνθήματα, αψίδες). Κυρίαρχο σχήμα λόγου στην τελευταία στροφή είναι η παρομοίωση: όπως ο ρήγας κι ο βαλές.
Β3. Η γλώσσα του ποιήματος είναι δημοτική, με καθημερινό λεξιλόγιο, χωρίς καμιά προσπάθεια για επιτηδευμένο λόγο και επεξεργαςμένη έκφραςη: πινακίδα, ρήγας, βαλές, ντάμα, βρίσκονται ίσια.
Σε κάποια σημεία παρατηρείται χρήση λέξεων και συντάξεων με ελαφρά ιδιωματικό χρώμα: μου κακοφάνη, του τηνε γύρισα, σάλευε.
Α1. Το ποίημα είναι μοντέρνο. Αποτελείται από ανομοιόμορφα στροφικά σύνολα, και ελεύθερο στίχο. Δεν υπάρχει μέτρο και ομοιοκαταληξία. (Εκτός από τα εξωτερικά-μορφικά χαρακτηριστικά, μοντέρνο είναι και το ύφος του ποιήματος, που χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και λόγο καθημερινό και αντιποιητικό. Χαρακτηριστικό απόσπασμα: "Έμοιαζε του πατέρα του η φωτογραφία. Του την γύρισα ίσια κι είδα πάλι τον αγνοούμενο με το κεφάλι κάτω". Αν προσπαθούσαμε να μεταγράψουμε το κείμενο σε πεζό, καθημερινό ύφος, θα διαπιστώναμε ότι δε θα χρειαζόταν καμιά αλλαγή. Τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν να ζητηθούν σε ερώτηση για την ένταξη του ποιήματος σε ποιητικό ρεύμα)
Α3. Ο τίτλος του ποιήματος χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό πληροφορητικότητας (είναι αποκαλυπτικός για το περιεχόμενό του). Δίνει το κεντρικό πρόσωπο του ποιήματος, το παιδί, όσο και το θέμα του, τη φωτογραφία που κρατάει και κινεί το ενδιαφέρον του ποιητή.
Β1. Δεν υπάρχει ρητή αναφορά στο ποίημα για τον τόπο. Από τις έμμεσες πληροφορίες που δίνει ο ποιητής μπορούμε να υποθέσουμε ότι το περιστατικό διαδραματίζεται σε κάποιον εξωτερικό χώρο, κάποιο δρόμο ή πλατεία, όπου έχει συγκεντρωθεί πλήθος ανθρώπων που αναζητούν τα αγνοούμενα συγγενικά τους πρόσωπα. (Ο κόσμος γύρω του πολύς, ήταν ανάμεσα σε κόσμο με συνθήματα, πινακίδες αγαπημένων, συνθήματα, αψίδες). Κυρίαρχο σχήμα λόγου στην τελευταία στροφή είναι η παρομοίωση: όπως ο ρήγας κι ο βαλές.
Β2. Μου κακοφάνη, πάω, τηνε γύρισα, είδα. Ο ποιητής, μέσα στο πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου συγκινείται στη θέα ενός παιδιού που κρατά μια φωτογραφία του αγνοούμενου πατέρα του. Το ενδιαφέρον και η συγκίνησή του γίνονται φανερά από τις κινήσεις του και τις σκέψεις που του προκαλεί το περιστατικό. Πλησιάζει το παιδί και ισιώνει τη φωτογραφία που την κρατούσε ανάποδα.
Β3. Η γλώσσα του ποιήματος είναι δημοτική, με καθημερινό λεξιλόγιο, χωρίς καμιά προσπάθεια για επιτηδευμένο λόγο και επεξεργαςμένη έκφραςη: πινακίδα, ρήγας, βαλές, ντάμα, βρίσκονται ίσια.
Σε κάποια σημεία παρατηρείται χρήση λέξεων και συντάξεων με ελαφρά ιδιωματικό χρώμα: μου κακοφάνη, του τηνε γύρισα, σάλευε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου