Για χρέη...

Και η Ελλάδα  στη χορεία των κρατών που δε μπορούν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους...






Και ένα άρθρο για την κρίση στην Ευρώπη και την Ελλάδα εδώ

graffiti και σε τείχη...

Ο πιο γνωστός - άγνωστος καλλιτέχνης graffiti, ο Μπάνκσυ, σχολιάζοντας τον "φράχτη ασφαλείας" του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη είπε ότι καθιστά την Παλαιστίνη την πιο μεγάλη " αντοιχτή φυλακή" . Δείτε μερικά από τα έργα που ζωγράφισε στο τείχος:

Καθρέφτες...

Από μια συγκλονιστική, αγαπημένη ποιήτρια, τη Σύλβια Πλαθ.

Καθρέφτης

Είμαι ασημένιος και σωστός. Χωρίς προκαταλήψεις.
Ό,τι κι αν δω το καταπίνω αμέσως
Έτσι όπως είναι, αθάμπωτο από αγάπη ή απέχθεια.
Δεν είμαι σκληρός, μονάχα ειλικρινής-
Το μάτι ενός μικρού θεού, τετρα-γωνιασμένο.
Τον πιο πολύ καιρό στοχάζομαι στον τοίχο απέναντι.
Είναι ρόδινος, με πιτσιλιές. Τον έχω δει τόσο πολύ
Που λέω ότι είναι μέρος της καρδιάς μου. Μα τρεμολάμπει.
Πρόσωπα και σκοτάδι μας χωρίζουν πάλι και πάλι.

Μια λίμνη είμαι τώρα. Μια γυναίκα σκύβει πάνω μου,
Ψάχνοντας στις εκτάσεις μου αυτό που πράγματι είναι.
Στρέφει μετά σ' αυτούς τους ψεύτες, το φεγγάρι ή τα κεριά.
Βλέπω τη ράχη της, και πιστά την καθρεφτίζω.
Με δάκρυα μ' ανταμείβει κι ένα τρέμουλο χεριών.
Είμαι γι' αυτήν σημαντική. Έρχεται και φεύγει.
Κάθε πρωί παίρνει η μορφή της του σκοταδιού τη θέση.
Μέσα μου έχει πνίξει αυτή ένα κορίτσι, και μέσα μου
     μια γριά
Μέρα με τη μέρα ορθώνεται εμπρός της, σαν ψάρι τρομερό.

Το πρωτότυπο: Mirror

  I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see, I swallow immediately.
Just as it is, unmisted by love or dislike
I am not cruel, only truthful –
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.

Now I am a lake. A woman bends over me.
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.

Grete Stern

Ακούστε την ίδια την ποιήτρια να απαγγέλλει το ποίημα

"Η Sylvia Plath δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη Αμερικανίδα ποιήτρια του εικοστού αιώνα, αλλά μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της νεώτερης, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εποχής και κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη μοντέρνα ποίηση. 

Τα ποιήματά της είναι αυτοβιογραφικά και συνδυάζουν τρομακτική ένταση και εκθαμβωτική τέχνη. 

Με τη σκληρή και ειλικρινή αυτο-αποκάλυψη και την συναισθηματική αμεσότητά της, η ποίησή της είχε μεγάλη επίδραση σε πολλούς ποιητές μετά από αυτήν και συνεχίζει να έχει απήχηση στους νεώτερους φίλους της ποίησης." (Από το: Sylvia Plath, Ποιήματα, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΩΠΙΑ)

Από τον μεγάλο αγαπημένο, Μίλτο Σαχτούρη:

Μια γυναίκα μ' ένα καθρέφτη και κάτι σύρματα

προσπαθεί να κρατήσει τα χρόνια.

Όμως τα χρόνια φεύγουν

τα σύρματα μπαίνουν βαθιά μέσα στα μάγουλά της

τα ξεσκίζουν  τρέχουν αίματα

ενώ ένα άγριο χέρι με κιμωλία πηγαινοέρχεται

και βάφει τα μαλλιά της άσπρα

Από τον Μπόρχες

"Οι καθρέφτες"

Σήμερα, ύστερα από τόσα αμήχανα έτη
Που κάτω απ’ το φεγγάρι περιπλανιέμαι
Ποια τύχη και ποια μοίρα, αναρωτιέμαι
Μ’ έκανε τάχα να φοβάμαι τον καθρέφτη...
Ο θεός έφτιαξε τις νύχτες που γεμίζουν
Όνειρα, σχήματα στου κάτροπτου τα βάθη
Πως είναι είδωλο, ο άνθρωπος να μάθει,
και ματαιότητα. Γι’ αυτό και μας φοβίζουν

Κι ένα διήγημα, από τον Μπόρχες πάλι, μια και ο καθρέφτης είναι ένα σύμβολο που στοιχειώνει το έργο του:

"Ο καθρέφτης και η μάσκα"

Αν εξαιρέσουμε τον Τσε Γκεβάρα, είναι ίσως ο διασημότερος Αργεντινός του 20ού αιώνα.
"Μπόρχες σημαίνει, για τα εκατομμύρια των φανατικών του αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, ένα σύμπαν δημιουργημένο από την αρχή με τα υλικά που πλάθονται τα όνειρα. Ένα σύμπαν που συγκροτείται από επάλληλους Λαβυρίνθους (που διαφέρουν στις διακλαδώσεις καίτοι ομόκεντροι), ένα σύμπαν Βιβλιοθήκη, όπου οι πάντες χάνονται αναζητώντας το Νόημα.
Σ αυτό το δαιδαλώδες τοπίο ανήκουν και τα ποιήματα που κατά καιρούς έγραψε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και συγκεντρώνονται σ αυτό τον τόμο. Ποιήματα για μάχες, μυθικές ή ιστορικές προσωπικότητες, καθρέφτες, ξίφη και κλεψύδρες..."

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, Ελληνικά Γράμματα

Γκρεμισμένα τείχη (εργασία μαθητών 1ου Γυμνασίου Πρέβεζας)

View more presentations or Upload your own.

Τείχη

" ...τα τείχη κατέσκαπτον υπ' αυλητρίδων

πολλη προθυμία, νομίζοντες

εκείνην την ημέραν τη Ελλάδι

άρχειν της ελευθερίας..."

Ξενοφώντος Ελληνικά

Λες και είναι κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, τα τείχη. Αμέτρητα υψώνονται στη θέση αυτών που πέφτουν. Δεν είναι όμως αυτά, τα ορατά τείχη, παρά υλικά αποτυπώματα άλλων, ψηλότερων αλλά δυσδιάκριτων τειχών. Αυτά τα τείχη της " μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του αποκλεισμού...", για τα οποία έγραφε ο Πλωρίτης.

Αυτά πρέπει να γκρεμίσουμε. Πρώτα μέσα μας κι ύστερα γύρω μας.

Ποιήματα και στίχοι

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Αλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Π। Καβάφης (1896)

Ει, εσύ

Ει, εσύ! εκεί έξω στο κρύο

που είσαι μονάχος σου, που γερνάς, μπορείς να με καταλάβεις;

Ει, εσύ! που στέκεσαι στους διαδρόμους

με τα ψωριάρικα πόδια και τα ξεθωριασμένα χαμόγελα, μπορείς να με καταλάβεις;

Ει, εσύ! μη τους βοηθάς να θάψουν το φως,

μην παραδίνεσαι χωρίς μια μάχη.

Ει, εσύ! εκεί έξω, που είσαι μονάχος σου

κολλημένος δίπλα στο τηλέφωνο, θα μ’ αγγίξεις;

Ει, εσύ! με τ’ αυτί σου απέναντι απ’ τον τοίχο

περιμένοντας κάποιον να σου φωνάξει, θα μ’ αγγίξεις;

Ει, εσύ! θα με βοηθήσεις να κουβαλήσω την πέτρα;

Άνοιξε την καρδιά σου, έρχομαι σπίτι.

Αλλά ήταν μόνο φαντασία

ο τοίχος ήταν πολύ ψηλός, καθώς βλέπεις

άσχετα πόσο προσπάθησε, δε μπορούσε να τον σπάσει και να ελευθερωθεί

και τα σκουλήκια είναι μέσα στο μυαλό του.

Ει, εσύ! εκεί έξω, πέρα από τον τοίχο

που σπάζεις μπουκάλια στο διάδρομο, μπορείς να με βοηθήσεις;

Ει, εσύ! μη μου λες πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως ελπίδα

μαζί στεκόμαστε, διαιρεμένοι (χωρισμένοι) πέφτουμε.

Είναι κανείς εκεί έξω;

Είναι κανείς εκεί έξω;

Pink Floyde

Έξω από τον τοίχο

Μοναχοί ή σε ζευγάρια

αυτοί που σ’ αγαπούν πραγματικά

περπατούν πάνω κάτω έξω από τον τοίχο

μερικοί χέρι χέρι

μερικοί συγκεντρώνονται σε παρέες

Οι καρδιές αιμορραγούν και οι καλλιτέχνες

σε υπερασπίζονται

και όταν κάνουν τα πάντα για σένα

μερικοί θα κλονιστούν και θα εγκαταλείψουν

γιατί ούτως ή άλλως δεν είναι εύκολο

να χτυπιέσαι πάνω στον τοίχο

που έχτισαν μερικοί μπάστραρδοι.

Pink Floyde

---