Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Καβάφης, Ευρίωνος τάφος

4432. Καβάφης,  Ευρίωνος τάφος


Εις το περίτεχνον αυτό μνημείον,
ολόκληρον εκ λίθου συηνίτου,
που το σκεπάζουν τόσοι μενεξέδες, τόσοι κρίνοι,
είναι θαμμένος ο ωραίος Ευρίων.
Παιδί αλεξανδρινό, είκοσι πέντε χρόνων.
Aπ’ τον πατέρα του, γενιά παληά των Μακεδόνων·
από αλαβάρχαςτης μητέρας του η σειρά.
Έκαμε μαθητής του Aριστοκλείτου στην φιλοσοφία,
τουΠάρου στα ρητορικά. Στας Θήβας τα ιερά
γράμματα σπούδασε. Του Aρσινοΐτου
νομού συνέγραψε ιστορίαν. Aυτό τουλάχιστον θα μείνει.
Χάσαμεν όμως το πιο τίμιο —την μορφή του,
που ήτανε σαν μια απολλώνια οπτασία


Απαντήσεις

Α1.  Ο μοντερνιστικός χαρακτήρας της ποίησης του Καβάφη είναι ιδιαίτερα εμφανής στη γλώσσα και στο ύφος, που χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και λόγο καθημερινό, αντιποιητικό.  Χαρακτηριστικός είναι ο λιτός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το πρόσωπο για το οποίο γίνεται λόγος στο ποίημα: Παιδί Αλεξανδρινό, είκοσι πέντε χρόνων.
Μορφικά χαρακτηριστικά που επιβεβαιώνουν τον μοντέρνο χαρακτήρα του ποιήματος είναι η έλλειψη στροφών και η ανισοσυλλαβία των στίχων.
Α2. Ο τίτλος είναι αποκαλυπτικός του περιεχομένου του ποιήματος. Ο τάφος του Ευρίωνα αποτελεί την αφετηρία της έμπνευσης του ποιητή και δίνει το έναυσμα για το ξεδίπλωμα των σκέψεών του σχετικά με τη ζωή και το θάνατο.

Β1. Παρομοίωση: σαν Απολλώνεια οπτασία
Οπτική εικόνα αποτελεί το περίτεχνο μνημείο "εκ λίθου συηνίτου" και τα άνθη και οι μενεξέδες που το σκεπάζουν
Μεταφορά: το πιο τίμιο- τη μορφή του
Έμφαση δίνεται στη φράση: στη μορφή του και επιτυγχάνεται με τη χρήση παύλας.

Β2. Στο πρωτο μέρος παρουσιάζεται με αντικειμενικό τρόπο το πρόσωπο του Ευρίωνα, οπότε είναι αναμενόμενο το γ΄ πρόσωπο. Στο δεύτερο μέρος γίνεται μια μετάβαση από την αντικειμενική περιγραφή στη συναισθηματική αντίδραση του ποιητή. Το θέμα ωστόσο που πραγματεύεται το κείμενο, ο θάνατος, η απώλεια που συνεπάγεται, το εφήμερο της ζωής, είναι βιώματα και προβληματισμοί παν ανθρώπινοι. Έτσι αντί του αναμενόμενου α΄ ενικού ο ποιητής χρησιμοποιει α πληθυντικό πρόσωπο.
Β3. Η αντίθεση στους τελευταίους στίχους έγκειται στην επιβίωση του ιστορικού έργου του Ευρίωνα  και την οριστική απώλεια της ζωής και της σωματικής του υπόστασης, ιδιαίτερα δε του κάλλους του (της ωραίας μορφής του). Το τελευταίο φαίνεται ότι προκαλεί τη μεγαλύτερη συγκίνηση στον ποιητή (που χαρακτηρίζεται από τον αισθητισμό του: την προσήλωση και το θαυμασμό για το ωραίο, που αποτελεί την υπέρτατη αξία).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου